درمان آب مروارید در طب سنتی ایران
- شناسه مطلب: 249
- تاریخ انتشار: 5 مرداد 1400
طب سنتی برا درمان بیمای های چشمی گیاهان دارویی بسیاری را پیشنهاد می دهد که در این مقاله از طب بوعلی به راه های درمان این بیماری با طب سنتی ایرانی پرداخته ایم.
⇐ درمان آب مروارید در طب سنتی
فهرست
1-درمان گیاهی آب مروارید چشم با کورکومین
استرس اکسیداتیو در بدن به معنی زیاد شدن رادیکالهای آزاد است.
اعتقاد بر این است که آسیبهای ناشی از استرس اکسیداتیو به عدسی چشم احتمال ابتلا به انواع مختلف آب مروارید را افزایش میدهد.
زردچوبه حاوی مادهای به نام کورکومین است که خواص آنتیاکسیدانی داشته و به کاهش آسیبهای اکسیداتیو کمک میکند.
در برخی از آزمایشها کورکومین به بهبود سلامت چشم کمک کرده است.
همچنین در برخی از مطالعات انجامشده بر موشها کورکومین با جلوگیری از هیپرگلایسمی (بالا رفتن قند خون) از پیشرفت آب مروارید در افراد مبتلا به دیابت جلوگیری میکند.
هیچکدام از روشهای ادعایی درمان گیاهی آب مروارید چشم تأثیر درمانی روی این بیماری ندارند.
روشهایی که در ادامه تحت عنوان درمان گیاهی و خانگی آب مرودارید چشم ذکر شده است تنها برای پیشگیری و یا برای کاهش علائم آب مروارید در مراحل اولیه بیماری کاربرد دارند.
اگر شما در مرحله پیشرفته باشید، باید به چشم پزشک مراجعه کرده و به احتمال زیاد از روش جراحی برای درمان این اختلال استفاده کنید.
2-درمان گیاهی آب مروارید چشم با قرهقات
قرهقات (قرهگیله یا سیاهگیله) میوهای است نزدیک به زغالاخته و بومی اروپا است.
قرهقات یا همان سیاهگیله اغلب بهصورت تازه خورده میشود یا بهصورت مربا و آبمیوه مصرف میشود. قرهقات بهصورت پودر یا قرصهای مکمل نیز موجود است.
قرهقات سرشار از آنتیاکسیدانهای آنتوسیانین و پلی فنول است که برای بهبود سلامت چشم استفاده میشوند.
3-درمان گیاهی آب مروارید چشم با چای
چندین عامل در ابتلا به آب مروارید نقش دارند. استرس اکسیداتیو یکی از عوامل مهم اثباتشده در بروز این بیماری است.
بنابراین رویکرد دارویی شامل مکملها و مواد غذایی حاوی آنتیاکسیدانها میتواند ابتلا را به تأخیر بیندازد یا پیشرفت آبمروارید را متوقف کند.
خواص آنتیاکسیدانی عصارههای چای و فلاونوئیدها با توانایی آنها در مهار تولید رادیکالهای آزاد، از بین بردن رادیکالهای آزاد و یونهای فلزی جایگزین شلات آشکار میشود.
اعتقاد بر این است که قدرت آنتیاکسیدانی این مواد بسیار کارآمدتر از ویتامینهای C و E و سایر آنتیاکسیدانهای رایج است.
جراحی آب مروارید و اطبای دورۀ اسلامی:
بزرگترین خدمتی که اعراب در چشمپزشکی عملی کردند، در زمینۀ « آب مروارید » بود.
نام قدیم یونانی این عارضه «اوروکسدوا» و اسم لاتین آن «سوفوسیو» بود که هر دو بر پاتولوژی آن دلالت میکند.
اعراب از عقیدۀ یونانیان که این بیماری را نتیجۀ ریختن مایع به داخل چشم میدانستند، پیروی کردند و ایرانیان نیز آن را «نزول آب» نامیدند.
ایشان به این نتیجه رسیده بودند که در این عارضه، مایع فاسد و غلیظ شدهای بین مردمک و عدسیها جمع شده و بینایی را تیره میسازد و با پاک کردن این فضای خالی میتوان بینایی را به بیمار باز گردانید.
«زهراوی»، صاحب کتاب «التصریف لمن عجز عن التألیف»، روش خاصّی را برای درمان این بیماری توسط جرّاحی بیان کرده است که شاید بتوان گفت که از ابداعات خود وی بوده است، او میگوید:
«… برای این کار بیمار را در حالی که آفتاب مستقیم بر او میتابد و چشم او را، در حالتی که چشم بیمار چشم چپ باشد با دست چپ خود بالا نگاه دار،
و اگر چشم راست باشد با دست راست خود این کار را به انجام برسان، سپس لولۀ مخصوص کشیدن آب را با فاصلهای به اندازۀ ضخامت یک میل سرمهدان
تا سیاهی چشم، بر سفیدی چشم در طرف گوشۀ خارجی قرار بده و آن را بفشار و در ضمن آن را بر گرد خودش بچرخان تا وارد سفیدی چشم شود و چنان
احساس کنی که به یک جای خالی رسیدهای. اندازهای که لوله باید در چشم داخل شود، برابر با فاصلۀ از مردمک تا کنار عنبیه باشد که اکلیل چشم نام
دارد، خود لوله را از میان مردمک در ضمن فرو رفتن خواهی دید و این به سبب شفافیت غشای قرنیۀ چشم است.
سپس لوله را بر بالای جایی قرار ده که آب در آن است و چندین بار آن را به طرف پایین فشار بده، اگر آب بلافاصله خارج شود، بیمار در حالی که لوله در چشم دارد، چیزهایی را که در مقابل او قرار دارد می بیند.
پس اگر آب بالا آمد، بار دیگر لوله را پایین ببر، و چون استقرار پیدا کرد و آب خارج نشد، لوله را به ملایمت در ضمن گرداندن آن بر گرد خودش از چشم خارج کن… .»
«زهراوی» در ادامه آورده که
«اگر لولۀ کشیدن آب، در بعضی اشخاص به سبب سختی چشم نتواند به آن داخل شود، باید از نشتری استفاده شود.»
بعد تأکید دارد که با این نشتر تنها باید پردۀ ملتحمه را شکاف داد و با آن زیاد به درون چشم نباید داخل شد.
وی پیشنهاد میکند که پس از عمل، بیمار را باید مدّتی در اتاق تاریکی نگاه داشت که با بهبودی تدریجی «در اتاق تاریک با چشمان باز خود تمرین کند.»
چنان که وی هم اشاره کرده:
در عراق سوزنهای تو خالی، شبیه به لولهای که زهراوی به کار میبرده، ساخته بودند که «آب مروارید» را با آن از چشم میمکیدند،
که یقیناً میتوان گفت که این عمل از ابداعات اطبای دورۀ اسلامی بوده و در آثار یونانیان به چنین چیزی اشاره نشده است.
«زهراوی» مینویسد:
«… به من از طرف بعضی از عراقیان خبر رسیده است که در عراق میلهها یا سوزنهای سوراخداری میسازند که آب را از میان آنها میمکند
و هرگز در سرزمین خودمان ساختن چنین سوزنها را ندیده و نیز در کتابهای قدیم هم خبری از آن نخواندهام،
و ظاهراً باید چنین کاری مخصوص به این اواخر بوده باشد.» و اشاره کرده که این سوزنها را از مس میساختند و نوک آنها مثلّثی شکل و تیز بود.
ابوروح جرجانی، سه روش را برای جرّاحی آب مروارید (آب خوش) بیان کرده است:
یک روش که مخصوص اهل عراق است و آن را «برید» میخواند که با «مِهَتّ»، میان «ملتحم» تا «لحاظ» را شکاف میزنند و بیمار را وادار به سرفه کردن و حرکت سر میکنند تا بعد از چندین بار تکرار، آب مروارید فرو میریزد.
روش دیگر را که مخصوص هندیان است، «خام سنب» مینامد که با کمی تفاوت همان روش اهل عراق است.
امّا روش سوم که جرجانی مطرح کرده، همان روشی است که «زهراوی» بیان داشته است، با این تفاوت که وی این عمل را مخصوص رومیان میداند، در حالی که زهراوی آن را رد کرده است.
جرجانی این عمل را توسط «مِهَتِّ مجوّف» (سوزن یا نشتر توخالی) که نوک آن را وارد چشم علّتدار میکردند و از سر آن میمکیدند، مطرح کرده است. این عمل را در اصطلاح «قدح» و آن میل را «مقدّح» نیز میگفتند.
بازتاب: طب سنتی وسریعترین راه درمان گل مژه - طب سنتی و درمان بیماری با مرجع طب بوعلی✔️
بازتاب: طب سنتی وسریعترین راه درمان گل مژه - طب سنتی و درمان بیماری با مرجع طب بوعلی✔️